14-1-2020 00:10
Voorjaar in januari
De wind waait als een dolle rond ons huis, onbekende geluiden van klapperende voorwerpen en dor blad tegen de ramen en deuren. Hoe anders was het nog deze ochtend, een vaag zonnetje maar temperaturen tot aan 10 graden Celsius, in januari nog wel. Klimaatverandering of gewoon een zachte winter geeft dan toch al een gevoel van beginnend voorjaar. Lopend door de aardbeienkas is dat lentegedoe nog sterker in het gedeelte waar de verse planting wakker aan het worden is. Jonge plantjes die uit de vriescel en dus winterrust komen, net na kerst in verse potgrond gezet, openen voorzichtig de al aanwezige kleine blaadjes om te voelen of het al tijd is om te gaan bouwen aan de grote groene voorjaarskroon van blad. Heel verstandig omdat het voor aardbeiplanten pas echt nut heeft om groen te worden als er voldoende (zon)lichten warmte is voor fotosynthese en verdamping.
Weer terug in huis heb ik mijn verzameling bloemzaadjes bekeken. Een paar zakjes uit een groene winkel maar nog veel meer zelf verzameld van uitgebloeide bloemen in het afgelopen najaar. Er staan zelfs nog bloemen vol in de bloei die nauwelijks vorst gehad hebben en waarvan ik het zonde vind om die nu af te knippen. Dit is puur voor mijn eigen plezier want er vliegt geen insect die nu gaat bestuiven of wat nectar gaat verzamelen om aan de wintervoorraad toe te voegen. Toch heb ik de drang kunnen weerstaan om vast wat vroege bloeiertjes in de grond te strooien. Het kan immers nog best koud worden en daar houden verse en tere eenjarige plantjes helemaal niet van, ik ook niet trouwens. De afgelopen najaar gestekte geraniums, met een bijzonder felle kleur zodat ik er bakken vol van wil, moeten in toom gehouden worden omdat ze nu willen groeien en bloeien. Iedere keer als er weer een knopje open dreigt te springen worden ze met mijn favoriete gereedschap, de snoeischaar, afgeknipt om het een paar dagen later via een ander stengeltje weer te proberen. Ze geven niet op, maar ik ook niet! Als de dagen langer worden is er nog tijd genoeg om uit te groeien tot een volle bloementrots.
Vandaag is een gedeelte van de bedden opgereden voor de asperges. De omstandigheden zijn ideaal, niet te nat en niet te koud. Bij te natte bodem is het niet verstandig er met een tractor overheen te rijden omdat dan de boden dichtgedrukt kan worden. Dit is niet handig voor de diertjes die er doorheen willen bewegen en (regen)water kan dan de wortels niet bereiken. We hebben ze beide hard nodig, wormen maken de grond lekker los en water helpt de planten bij het opnemen van voeding en vocht door de wortels. Ook hier is er wat verwarring ontstaan, jonge asperges die al een cm of 10 boven de grond uitsteken om te zien waar toch die lekkere temperatuur vandaan komt. Het is net alsof ze even komen testen om te voelen of het tijd is, de rest van de familie ook wakker moeten maken, om met zijn allen de lente te vieren. Ook deze jonge stengeltjes zijn een kopje kleiner gemaakt en lekker onder gestopt zodat ze nog iets langer van hun rust kunnen genieten. Nog even een lekkere regenbui eroverheen voor de dorst en een gezond bodemleven, de witte stengels krijgen een koninklijke verzorging. En ergens de komende weken, als het even windstil is, ook nog een deken van ondoorzichtig plastic, ter bescherming van de kleur en temperatuur.
Geduld zal beloond worden.
